Στην 8η έκθεση της Ευρωπαϊκής επιτροπής για το Διαδίκτυο περήφανα κατακτήσαμε άλλο ένα αρνητικό ρεκόρ. Είμαστε η μοναδική χώρα μεταξύ των 15 που το 2002 εμφάνισε μείωση όσον αφορά τη διείσδυση του Διαδικτύου. Ουραγοί λοιπόν. Και πώς να μην είμαστε όταν το κόστος πρόσβασης παραμένει απαγορευτικό για τα ελληνικά νοικοκυριά; Αχ, δεν είναι μόνο οι πατάτες... Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια την απεργία των χρηστών του διαδικτύου με αίτημα τη φθηνότερη πρόσβαση. Τώρα θέλουμε φθηνή και γρήγορη πρόσβαση. Θέλουμε ADSL φθηνό. Ο τρόπος αξιοποίησης του Διαδικτύου θεωρείται πλέον ως ένας βασικός δείκτης για την αξιολόγηση της ανταγωνιστικότητας μιας οικονομίας και την ευημερία μιας κοινωνίας. Θέλουμε κερδοφόρες επενδύσεις στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες αλλά έχουμε καταδικάσει τη χώρα μας στις χαμηλότερες θέσεις όσον αφορά τη διείσδυση του Διαδικτύου.

Βρήκαμε και την απόλυτη δικαιολογία ότι το Διαδίκτυο δεν ταιριάζει στο μεσογειακό μας ταμπεραμέντο. Ταιριάζει όμως η τηλεόραση αφού τα στατιστικά δείχνουν μία αυξητική τάση στις ώρες που περνάμε μπροστά της -επί του καναπέως, βεβαίως, βεβαίως. 4 ώρες ημερησίως! Στην τηλεθέαση λοιπόν κατέχουμε τα πρωτεία. Ας μην αγγίξουμε το θέμα τι βλέπουμε στην τηλεόραση γιατί θα μελαγχολήσουμε και δεν κάνει.

To bit or not to bit? και τηλεορασόπληκτοι και τεχνολογικά αναλφάβητοι; Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Πληροφορίας. Γιατί η επανάσταση έμεινε ημιτελής στη χώρα μας; μήπως γιατί οι υπολογιστές παρά τις διαρκείς προόδους τους παραμένουν περισσότεροι αφόρητοι παρά φορητοί;

Όποιες δικαιολογίες και αν εφευρίσκουμε όποια ιδεολογήματα κι αν επιστρατεύσουμε δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι το τρένο έχει ξεκινήσει. Όσο επιλέγουμε να μην πηδάμε πάνω του τόσο πιο δύσκολο θα είναι για εμάς σε λίγα χρόνια. Το Διαδίκτυο είναι γενεσιουργό βαθειών πολιτιστικών μεταλλάξεων σε πλανητική κλίμακα. Ο κυβερνοχώρος εκφράζει τη δυνητική ουσία του κόσμου και σύντομα -μόνο που δεν θα είμαστε εδώ να το δούμε- θα διαλύσει όλους τους παλιούς κοινωνικούς δεσμούς. Δεν υπάρχει μόνο μία κακώς εννοούμενη παγκοσμιοποίηση. Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ενας κόσμος της ισότιμης διεθνούς συνεργασίας, της αλληλεγγύης και των δικαιωμάτων. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια είδαμε να αναδύεται μία διεθνής κοινωνία των πολιτών. Εθνικιστικές εξάρσεις ή γεωπολιτικές διεκδικήσεις θα σημειώνονται για έναν αιώνα ακόμη αλλά κατά τον φιλόσοφο Pierre Levy δεν είναι τίποτα περισσότερο από πολιτιστική καθυστέρηση.

Το ψηφιακό χάσμα ανοίγει ολοένα και πιο βαθύ. Ανοίγει μεταξύ των χωρών και μεταξύ των γενεών. Ευτυχώς μπαίνουμε στην εποχή που τα αιτήματα μας θα εισακούγονται κάπως πιο γρήγορα. Μάθετε να ζητάτε λοιπόν. Φθηνό και γρήγορο Διαδίκτυο εδώ και τώρα! Ρωτήστε τους εθνικούς αντιπροσώπους τη γνώμη τους. Μία πρώτη έρευνα στις ιστοσελίδες του κοινοβουλίου αναδεικνύει μία μάλλον κακή σχέση τους με τις νέες τεχνολογίες. Α ξέχασα θα είναι το μεσογειακό ταμπεραμέντο!